Старобългарски речник
тъщань 
тъщань -ꙗ ср 1. Бързина, бързане ꙇ въшедъш абе съ тъштанемь къ цсрю. прос глѭшт хощѫ да дас м. отъ него на блюдѣ главѫ оана кръсттелѣ М Мк 6.25 З А  раꙁбонкомꙿ готовомъ сѫштемъ ѹбт стааго. вьнеꙁаапъ бѣсомъ многомъ сътекъшемъ сꙙ. прдошꙙ тъштанмъ стааго мѫенка конона. повелѣно бо мъ бѣ С 38.28 2. Старание, усърдие (жела)[...]ожде васъ. то [...] (т тъ)щан. къ ꙁ [...]ца Е 10б 12 ѡ колко врѣмѧ (...)хомъ вь лѣнос (...)лко нъ прѣльст (...) стошьнъꙇ сь м (...) како нъ вдѧщ (...) трѹждаахѫ сѧ вь т(.)щань Р V 4.10—11 Грижа, загриженост. отътолѣ ѹбо хранꙗаше сꙙ не оставьꙗт манастꙑрѣ.  ходт на но мѣсто. нъ ождат  цѣлт прходꙙштꙙѧ к н҄емѹ. всѣмъ тъштанїмъ  страхомъ бжмъ С 549.9 Почит, признателност. нъ отꙿц ваші ... не сѫште въ раꙁѹмѣ стінꙿнааго бога. аште бо бꙑшꙙ го вѣдѣл. не бꙑшꙙ къ глѹхѹ  неподвжьнѹ камꙑкѹ толко творл тьштан С 27.20—21 3. Готовност, желание шедъшѹ же мѹ на сѫдлште съ тъштанмъ.  пршедъшѹ коментарсю. самъ сꙙ съвлѣе С 140.25— 26 4. Прен. Лъжовност, безсмисленост, заблуда ѹмꙑ бо хъ прѣльштенꙗ. меъ тъштаню. ѹповъ не дастъ. ѹмънѹѹмѹ оес сквоꙁѣ пролꙗвъш сꙙ на н҄емь тьмѣ проꙁьрѣт С 339.15—16 5. Прен. Смут, размирица, метеж ї сконьашѩ сѩ въ сѹетѣ дьні хъ. ї лѣта іхъ со тъштаніемь СП 77.33 М З А СК Е СП СЕ С Р Гр σπουδή προϑυμία ἀπάτη κενός тъштане тъштаніе тъштан тьштан Нвб Срв [из]тощение