Старобългарски речник
трѧсавца 
трѧсавца -ѧ ж Треска, болест с висока температура и студени тръпки по тялото мⷧ҇о нⷣ҇а многꙑ болѧщ.  нⷣ҇а трѧсѫщмь сѧ трѧсавцеѭ СЕ 44а 19—20 посъл нꙑнѣ глъ тво. ꙇ жден трѧсавцѭ сѭ. отъ раба твоего сего СЕ 44b 19—20 нꙑнѣ же само тебѣ ꙁапрѣщаѭ трѧсавце. ѹбо сѧ мен гнѣ СЕ 45b 16 ꙁапрѣщаетъ т гь. ꙇ ꙁгонтъ тѧ трѧсавце СЕ 47b 14 бетъ тѧ трсавце гь. асънаа СЕ 49b 14 трѧсавце сѧщѣ въ лⷡ҇оцѣ семь. ѹбо сѧ га. ꙇ ѹмрътв сѧ СЕ 50b 11 СЕ трсавца Нвб тресавица диал ВА Дюв ДА