Старобългарски речник
трьпѣлвъ 
трьпѣлвъ -ꙑ прил 1. Търпелив, който понася всичко, спокойно, великодушен бъ сѫдтелъ правьденъ  крѣпокъ і тръпѣлівъ. ї не гнѣва наводѩ на вьсѣкъ денъ СП 7.12 ї тꙑ гі бже моі штедръ ї прѣмілостівъ. тръпѣлівъ ї прѣмілостівъ  рѣснотівънъ СП 85.15 щедръ мілостівъ гъ тръпѣлівъ.  прѣмілостівъ СП 102.8 трьптъ т владꙑка трьпѣлвꙑ С 426.9—10 нъ то протвѫ томѹ трьпѣлвꙑ. тъштвꙑ на млость. а поꙁдьнъ на гнѣвъ С 330.26 2. Издръжлив, който понася твърдо изпитания не тъ бо стъ трьпѣлвъ же трѣбован недоматъ. нъ мѣѧ обл. т въ страдан трьпꙙ С 92.28 СП С Гр μακρόϑυμος καρτερικός μακροϑύμως тръпѣлівъ Нвб тръпелив диал НГер ДА търпелив ОА ВА НТ ЕтМл БТР АР ДА