Старобългарски речник
трменьнъ
трменьнъ
-ꙑ
прил
Наричан с три имена, триименен [за Бог Отец, Бог Син и Свети Дух]
вьꙁдѣвъ на вꙑсотѫ о ї рѫцѣ помол сꙙ. пріꙁъвавъ сто трменьно мꙙ
С
44.14
Като същ.
трменьнаꙗ
ср
мн
ἠ τρισώνυμος ὀνομασία
Триименните Бог Отец, Бог Син и Свети Дух
с ѹбо трїменьнаꙗ дꙿно сѫтъ бжьство. днъ стъ бъ
С
28.26
Изч
С
Гр
τῆς τριάδος
Нвб
Срв
три