Старобългарски речник
тот 
тот -тоѫ -тош несв 1. Тичам, препускам, бягам не са лі тоѧ прде скоро трѹдвъ себе.  слогѹѭштꙙѧ тебѣ С 49.3 Състезавам се. не вѣсте л господ мо ꙗко аꙁъ на наше ꙁем. славенъ сꙑ племенемь. вꙑсокъ же саномъ. богатъ же ꙁѣло. на поꙁорште мръно. тоаахъ граахъ  трѹждаахъ сꙙ С 63.10 2. За буря, бурен вятър — бушувам, вилнея бже творье. главꙑ ꙁъ облака мосѣев. пркѹ твоемѹ. тоѧщ бѹр. сѫщ вѣлц. людемъ тръпѧщемъ ꙁімѫ велкѫ. ꙁем трѧсѫщ сѧ. творѧщ трѫсъ сонѹ СЕ 44b 8 3. Лея, проливам [сълзи] помлѹ мѧ гі. ꙇ дажд м гі. ома мома слъꙁꙑ тот. да с ꙇм омꙑѭ стѹдънаа дѣла ѣже тꙑ самъ вѣс влко СС Iа 9 кръвь тот αἱμορροέω Страдам от кръвотечение вдѣшꙙ крьвь тоꙙштꙙѧ ставьнꙑ крьвьнꙑѧ рѣкꙑ. тоже он рьвьностѭ ꙁадъхнѫт сꙙ хотѣахѫ С 398.27—28 Изч СЕ СС С Гр ἐλαύνω σταδιαρχέω Нвб Срв точа, ОА ВА АК НТ Дюв НГер ЕтМл БТР АР