Старобългарски речник
топлота 
топлота -ꙑ ж 1. Топлина отъгонма бо топлота отъ конецъ тѣла С 89.25 а же окаꙿнѣ. ꙗко  небесьнꙑѧ жꙁн погрѣш сѧ.  н сеѧ же наслад сꙙ. аб же пркосновен топлотꙑ. пльт го растаавъш С 93.15 Образно. ѡтъ наѩтъка нбсі сходъ его.  сърѣтаньѣ го до конъца нбсі:  нѣстъ іже ѹкрꙑетъ сѩ топлотꙑ его СП 18.7 Срв. С348.27—28 2. Горещина, жега, зной ꙗкоже въ градѣ н смокꙑ бѫдетъ. н дѫбъ нкакъже многꙑѧ рад топлотꙑ  сѹхотꙑ. въꙁдꙋха лаврьскааго С 301.13 СП С Гр ϑέρμη τὸ ϑερμόν ϑερμότης Нвб Срв топлота ОА ВА АК ЕтМл БТР АР