Старобългарски речник
тано 
тано -а ср 1. Нещо тайно, тайна, неизвестен факт нѣстъ бо тано еже не автъ сѧ. н ѹтаено еже не бѫдетъ поꙁнано М Лк 8.17 З А СК нтоже бо покръвено естъ еже не отъкрꙑетъ сѧ.  тано еже не раꙁѹмѣатъ сѧ М Лк 12.2 З, А.Срв. Мт 10.26 М З А 2. Тайна, скрита промисъл, скрито предположение  ꙗкоже аште кꙿто вдтꙿ вѣдро ꙁлато ... носꙙште на себѣ с тана напсана. хоштетъ вѣдро вдѣт ... бльштанꙗ дѣл҄ма С 344.5 аще ꙁабꙑхомъ імѩ ба нашего ... не бъ лі въꙁіщетъ сіхъ. тъ бо ꙁвѣстъ тана срдца СП 43.22 3. Божия тайна, истина за християнската вяра прд ѹбо рее ѡ агг҄еле. слѹга бѫд страшьнѹѹмѹ танѹ. съкръвенѹ послѹж ѹдес С 247.12 тано клан҄ꙗмо. а не прѣмѣрмо. тано богословесьствѹмо. а не спꙑтамо. тано сповѣдамо. а не мѣрмо С 245.3 ослѹшълв мѫдростѭ правьдвꙑхъ. обратте сꙙ къ ꙙдомъ свомъ. навꙑкнѣте тана божа С 324.10 прм муро се т дѹховьно тано м подаждъ. стоꙿне добрꙑхꙿ С 392.11 Изч М З А СК С Гр μυστήριον τὸ κρύφιον μύρον τὸ κρυπτόν Нвб Срв тайнство