Старобългарски речник
сѫмьнѣнь 
сѫмьнѣнь -ꙗ ср 1. Съмнение, колебание, несигурност како бе сѫмьнѣнꙗ къ мѫеню прстѫпшꙙ. се ѹбо да прѣтръгъше слово на мѫенкꙑ прѣдемъ С 55.16—17 (...)го же въ вѣрѣ пр(...) не въ (с)ѫмнѣне помшленѣ. овъ бо вѣрѹетъ ѣст въсе Е 5б 8—9 Греховен помисъл, съмнение. ꙇ свѧщене водꙑ менемь твомь. ꙇ вꙿсѭ скврънѫ. л сѫмьнѣне. въпадъшмъ гадомъ вь не. дѣѣнемь непрѣꙁнномь. отъжен отъ рабъ твохъ СЕ 20а 6—7 въ гр ꙁълꙑ. въ сварꙑ. въ прѣстѫпоклѧтѣ. въ ародѣанѣ. въ враженѣ. въ сѫмьнѣнѣ сърѧщѧ СЕ 68b 2 2. Съвестност, угризение на съвестта ѡ веле велко сѫмьнѣн. блаженааго давꙑда съгрѣшвъшааго.  не брѣгъшааго себе С 354.22 беꙁ сѫмьнѣн҄ьꙗ μετ᾿ ἀδείας Без страх нꙁъ ловѣкъ. мрътвъ  нагъ вдмъ стъ. мѹже прѣстоѧтъ херовмъ съ говѣнїмъ. сего їѡсфъ  нкодмъ погрбата бе сѫмꙿнѣнꙗ С 458.25—26 съ сѫмьнѣньмь μετὰ παρατηρήσεως Явно, видимо, забележимо въпрошенъ же бꙑвъ отъ фарсѣ. когда прдетъ цсрстве бже. отъвѣшта мъ  рее. не прдетъ цсрстве бже съ сѫмьнѣнемь М Лк 17.20 Изч М З Е СЕ С Гр δισταγμός τὸ διστάζειν διάκρισις εὐλάβεια сѫмьнѣн сѫмьнѣне сѹмьнѣне сѫмнѣне сѫмꙿнѣн Нвб съмнение ОА ВА АК ЕтМл БТР АР