Старобългарски речник
сѣꙗнь 
сѣꙗнь -ꙗ ср мн Посеви, засети ниви въ то врѣмѧ прде съ сквоꙁѣ сѣанѣ. ѹенц же его въꙁаалкашѧ сѧ.  наѧсѧ въстръгат класꙑ  ѣст М Мт 12.1 З бꙑстъ же въ соботѫ въторопръвѫѭ. ꙇт емѹ сквоꙁѣ сѣанѣ. ꙇ въстръꙁаахѫ ѹенц его класꙑ М Лк 6.1 З А ꙇ бꙑстъ ммо ходѧштю емѹ сѹ. въ соботꙑ сквоꙁѣ сѣнѣ. ꙇ наѧсѧ ѹенц его пѫть творт въстръгаѭште класꙑ М Мк 2.23 Изч М З А СК Гр τὰ σπόριμα сѣн сѣан сѣѣн сѣані сѣань Нвб сеяние остар ОА ВА ЕА сеяне диал ВА НГер ДА сеене ОА ВА ЕтМл БТР АР ДА