Старобългарски речник
сътѫжень
сътѫжень
-ꙗ
ср
беꙁ сътѫженьꙗ
ἀνολιγώρως
Безгрижно, без притеснение, спокойно
етꙑр десꙙт же лѣтъ сътвор тѹ сѣдꙙ. беꙁъ сътѫженꙗ. горꙙштѫ любьвьѭ. божьствънꙑмъ огн҄емъ раꙁгараѧ сѧ прсно
С
273.29
Изч
С
сътѫжен
Нвб
Срв
стънжен
прил
диал
ЕтМл
