Старобългарски речник
сътѧжань 
сътѧжань -ꙗ ср 1. Имущество, имот слꙑшавъ же юноша слово отде скръбѧ. бѣ бо мѣѩ сътѧжанѣ мънога М Мт 19.22 ЗI, А. Срв. Мк 10. 22 М З постав і га. домѹ своемѹ  кънѩѕѣ вьсемѹ сътѩжанъю своемѹ СП 104.21 2. Притежание; придобиване сего рад да отъстѫптъ отъ васъ вꙿсе ослѹшане. протвьно слово. гръдость. ꙁавсть ... шепътане. сътѧжане. навласт малѣ вещ. ꙇ дрѹгаа вꙿсѣ плодънаа ꙁълобѣ СЕ 91b 19 Изч М З А СП СЕ Гр κτῆμα κτῆσις ἐπίκτησις сътѧжан сътѧжане сътѩжанъе Нвб стежание остар ОА ВА стяжение остар РРОДД Срв стижен ’имотен, богат’ прил диал ДА