Старобългарски речник
състарѣт сѧ 
състарѣт сѧ -състарѣѭ сѧ -състарѣш сѧ св Състаря се, стана стар, остарея егда же състарѣеш сѧ. вьꙁдеждеш рѫцѣ твоі. ꙇ нъ тѧ поѣшетъ. ꙇ ведетъ. ѣможе не хоштеш З Йо 21.18 А СК юнъ бъїхъ їбо състарѣхъ сѩ. ї не вдѣхъ праведьнка оставлена. н сѣмен его просѩща хлѣба СП 36.25 състарѣвъ же сꙙ ѹбо въ добрѣ старост доде коньца жтю С 208.2—3 нъ  братѹꙙдъ ѹбо мѹ еѡдѡръ. славънꙑ антграфеусъ. сего же въ добротахъ състарѣвъшааго сꙙ. божъствънааго того слꙑшан прмьѧ С 281.8 Изч З А СК СП С Гр γηράσκω τρέφομαι Нвб състаря се ОА ВА АК НТ НГер ЕтМл БТР АР Срв състарявам се, състарен