Старобългарски речник
сърѣтат
сърѣтат
-сърѣтаѭ
-сърѣташ
несв
1. Посрещам, излизам насреща
егда л пакꙑ вѣ носꙙштꙙ сьрѣтаѭштꙙ хрстоса. лкꙑ ставꙙштꙙ. стел҄ꙙштꙙ рꙁꙑ съмоштрѫ
С
332. 28—29
2.
Прен. Изпитвам, понасям
послѣдь же плодъ мренъ ꙇсходатаетъ. скѹшенемь отъ него. не прѣнемага. о тѣхъ ѩже маш сърѣтат скръб
СЕ
88b 18
3.
Прич. сег. деят. като същ.
сърѣтаѭще
м
мн
οἱ ἀπαντῶντες
Тези, които идват отсреща; идващите отсреща
юньць ... же ѹрвавъ сꙙ отъ првꙙꙁаньꙗ. їꙁъ оградꙑ ꙁлѣꙁъ. ровꙑ гнѣваѧ сꙙ бе нѹ. нападаѧ на сьрѣтаѭштꙙѧ го. ѹстрьм сꙙ на вьнѫтрьн҄ї дворъ
С
565.20
Образно.
прѣдъ нмь теааше (погьібѣль п)огѹблѣ(юшт сърѣ)таѭщѧꙙ
Х
I Ва 2
Изч
СЕ
С
Х
Гр
ὑπαντάω
сьрѣтат
Вж. при
сърѣст
Нвб