Старобългарски речник
сънест
сънест
-сънесѫ
-сънесеш
св
1. Спусна, снема, отведа надолу [образно]
ꙿто се слово. гда хоштеш мо ѹмъ на небеса вьꙁнесеш. гда хоштеш на ꙁемьѭ сьнесеш
С
238.5
послѹша бо патрарꙿха ꙗкова глагол҄ѫшта. сьнесете старость моѭ сь пеалѭ въ адъ
С
487.19
2. Докарам, донеса [дъжд, валеж]
кѹпꙿно съ словомъ облаьцъ малъ ꙗв сꙙ надъ народомъ. дъждъ велкъ сънесе. надъ н҄м тъьѭ крѫгомъ
С
568.17
Изч
С
Гр
κατάγω
сьнест
Нвб
снеса ’снема, спусна’
диал
ОА
ВА
АК
НТ
Дюв
НГер
ЕтМл
БТР
АР
ДА