Старобългарски речник

сълат

сълат -сълѭ -съл҄еш несв Пращам, изпращам се аꙁъ сълѭ вꙑ ѣко овьцѧ по срѣдѣ влъкъ М Мт 10.16 З А сего рад се аꙁъ сълѭ къ вамъ пркꙑ  прѣмѫдрꙑ. ꙇ кънжънкꙑ М Мт 23. 34 ЗI А ꙇ прꙁъвавъ оба на десѧте  наѧтъ ѩ сълат дъва на дъва. ꙇ дааше мъ власть на дсѣхъ нестꙑхъ М Мк 6.7 З ѣкоже посъла мѧ отъцъ  аꙁъ сълѫ вꙑ М Йо 20.21А не[...] слѹж(е)бнї дс. въ [...]слем ꙁа хотѧщѧѧ на [...]ат сп(се)не Е 8б 14 Пращам, препращам някого от едно място на друго. дьньсь гъ хъ водѧтъ. ꙇ отъ сѫда на сѫдъ ꙇ сълѫтъ. ꙇ каꙇѣфа отъвѣштаваетъ. ꙇ пілатъ пріітаетъ сѧ К 10b 27 Образно. дрѣвомъ прѣбра адам дꙗволъ крьстомъ ѹдолѣ дꙗволѹ хъ. оно ѹбо дрѣво въ адъ сълааше. крьстьно же дрѣво  ошьдъшіхъ отъ ада пакꙑ въꙁꙑвааше С 489.20 Изч М З А Е К С Гр ἀποστέλλω πέμπω παραπέμπω сьлат Нвб Срв [по]сланик ’пратеник’ [по]сланичество м