Старобългарски речник
съꙁъват
съꙁъват
-съꙁовѫ
-съꙁовеш
св
Свикам, повикам, призова някого
съꙁъвавъ же съ оба на десѧте. дастъ мъ слѫ власть на вьсѣхъ бѣсѣхъ. ꙇ недѫгꙑ цѣлт
М
Лк 9.1
З
А
платъ же соꙁъвавъ архереѩ кънѧꙁѧ люд
М
Лк 23.13
З
вовода же агрпъ вьлѣꙁъ въ амасїскъ градъ. съꙁъва старѣшнꙑ града
С
17.6
съꙁъвавъ вьсе же о хрстосѣ дѹховьно го стадо. поѹвъ ѧ словесꙑ многꙑ
С
208.4
вьсѣьско тѣло. власть кѹпьно съꙁъва на господьн҄ѫ хвалѫ. цѣсарꙙ ꙁемьѧ. вьсꙙ сѫдѧ ꙁемьнꙑѧ. юношꙙ дѣвцꙙ
С
320.5
словесемь веселомъ. велм вьсѣхъ на насꙑштен съꙁъвашꙙ
С
327.7
Изч
М
З
А
С
Гр
συγκαλέομαι
συγκαλέω
соꙁъват
сьꙁьват
Нвб
съзова
остар
ОА
ВА
БТР
АР
Срв
[при]зова