Старобългарски речник
съдѣствьнкъ
съдѣствьнкъ
-а
м
Помощник, сътрудник [образно]
же прѣхвальн отьц. съдѣствьнкꙑ мѫште стꙑ дѹхъ. тѣмь дꙑхаѭште. юдескꙑѧ ѹбо подобьнꙑѧ ерес отъвръгошꙙ ꙁобрѣтен
С
189.3
Изч
С
Гр
σύνεργος
Нвб
съдейственик
остар
ВА
