Старобългарски речник
съдрьжат 
съдрьжат -съдрьжѫ -съдрьжш несв 1. Прич. сег. деят. като същ. съдрьжѧ м ед ὁ κατέχων За Исус Христос — този, който държи нещо в ръцете си; владетелят, господарят  въꙁдвженъ бꙑваатъ дланьм. съдръжꙙ ꙁемьѭ рѫкоѭ С 456.9 2. Пазя, опазвам, охранявам братѣ. поспѣшъствѹѫще млм [...]ѣ съдръжѧще Е 34б 15 (ю)нотꙿнѣ дш ест(ъ) могѫщ съдръжат свое глѭ жтье посрѣдѣ съблаꙁнъ Р IV 1.22 тъ вь свое памѧт бжсьнѣ съдръжш вꙿсѣхъ дѣлеса.  словеса  мъсл(.) еже естъ кꙿто ꙿто насъ ѹспѣлъ вь вꙿсе жтье свое  сꙿтворлъ. л добро л ꙁъло Р VII 4.15—16 3. Мъча, угнетявам рабъ же бж вдѣвъ ловѣка съдръжма  събна. отъ сълѹвъшїхъ мꙋ ꙁълъ помлова го С 42.5—6 4. Прен. За чувство, мисъл, състояние — обхващам, обземам мнѣ же ѡ прѣсто  хръстолюбьно послѹшані. ѹпражꙿн҄енꙗ мѫенꙗ съѱат. нъ любьвьѭ пае же страхомъ съдръжімъ.  по стнѣ ѹдт м сꙙ прде С 54.17—18 вьс же стрѣгѫштї сьномь съдръжм бѣахѫ. днъ же капклар бѣаше бьдꙙ С 78.2 ꙗко ꙁѣло мꙙ съдръжꙙтъ роꙁльн помꙑсл С 524.24 ꙗкоже нѣкъгда нѣкто саак҄ менемь. тꙙжестѭ пльтолюбвааго бѣса велм съдръжмъ.  въ отъаан бꙑвъ къ велкѹѹмѹ семѹ отьцѹ пртее С 276.11 вьса съдрьжѧ ὁ πάντα κρατῶν Владетелят на всичко, вседържителят [за Исус Христос] прѣдаш рьц м вьса съдръжꙙштааго. бѣсꙑ владѫштааго. морев ꙁапрѣштаѭштааго. стьствѹ вьсемѹ владꙑкѫ С 412.5—6 Изч Е С Р Гр κατέχω ἕπομαι [вар. ἔχω] συνέχω συγκροτέω πιέζω δέχομαι съдръжат Нвб Срв съдържам ОА ВА ЕтМл