Старобългарски речник
стѹдень 
стѹдень - ж Студ, мраз; студено време въ то же врѣмꙙ гда стꙑѧ мѫаахѫ. бѣаше стѹдень велка С 76.12 въ асъ же прьвꙑ ношт. съклѣштаахѫ сꙙ отъ стѹден ст С 76.21 ꙗко стѹдень велка стъ вь н҄е С 89.4  да прѧт бѫдемъ. ꙗкоже жрьтва жва благопрѧтъна тебѣ. стѹденѭ сеѭ. вьсежегом С 91.24 ѹже стѹденѭ ѹмеръшꙙ С 96.1  како прѣбꙑ ноштъ онѫ въсѫ стоꙗвъ връхѹ леда.  на лютѣ стѹден С 265.6—7 Студени тръпки, треска. тѣло бо вь стѹдень въпадъ С 89.14 мене съгрѣваш. гда схъ горькꙑѧ стѹден  болѣꙁн ѹрѣшш С 341.21 Прен.Студенина, жестокост. тѣмь пророкъ молꙗше сꙙ глагол҄ꙙ. раждьꙁ стесѣ мо  срьдьце м. стѹденѭ бо неьстꙗ. вьсе ловѣьство ѹвꙙꙁано бѣаше С 349.1—2 С Гр κρύος ἀήρ κρυμός ψῦχος Нвб Срв студенина ж