Старобългарски речник
стратгъ 
стратгъ -а м 1. Стратег, началник [на храмовата стража] рее же с къ пршедъшмъ на нь архереомъ. ꙇ стратгомъ црквнꙑмъ.  старьцемъ М Лк 22.52 З 2. Стратег, воевода, военачалник да то ѹслꙑшꙙтъ пае. ц отъ стратга пршедъше пѡлемѡнѹ рѣшꙙ С 130.30 мже тъгда стратгѹ бꙑт томѹ арꙿнѣю. велкааго града прѣжде нареенааго С 565.2 Изч М З С От гр στρατηγός Нвб стратиг остар ВА Срв стратег ОА ЕтМл БТР АР ЕА