Старобългарски речник
срамлꙗт сѧ 
срамлꙗт сѧ -срамлꙗѭ сѧ -срамлꙗш сѧ несв Срамувам се, изпитвам чувство на срам, посрамвам се доколѣ досаждаш не срамьꙗѧ сꙙ ѫроде  беꙁѹмьлю С 2.16 не срамьꙗш л сꙙ ѡ мѫтелю о сътворенꙑхъ тобоѭ ꙁьл С 161.21 да срамьꙗѭтъ сꙙ новѣрьнц С 310.29 не срамьꙗѭ сꙙ плътънꙑм свом стрѹпꙑ С 503.12 Свеня се, срамувам се от нещо [някого]. ба не боѩ сѧ  къ не срамлѣѩ сѧ М Лк 18.2 З, А, СК. Срв.Лк 18.4 М З А СК н дѣвъства срамⷧѣѩ сѧ. н цѣломѫдрѣ ьтꙑ СЕ 88а 14 М З А СК СЕ С Гр ἐντρέπομαι αἰσχύνομαι ἐπαισχύνομαι αἰδέομαι срамат сѧ срамьꙗт сѧ Вж. при срамт Нвб