Старобългарски речник
сканъдалсат 
сканъдалсат -сканъдалсаѭ -сканъдалсаш несв Съблазнявам, излъгвам, прелъстявам ꙇ же аще скандалсаетъ едного отъ малꙑхъ схъ вѣрѹѭщхъ въ мѧ. ѹнѣе емѹ естъ да обѣсѧтъ жръновъ на вꙑ его осьльскꙑ. ꙇ потопѧтъ і въ пѫнѣ морьстѣ М Мт 18.6 ЗI ЗП ѹнѣе емѹ б бꙑло. аште б камень жръновънꙑ въꙁложенъ на вꙑѭ его. ꙇ въвръженъ въ море. неже да сканъдалсаатъ малꙑхъ (схь) едного М Лк 17.2 Изч М З ЗП От гр σκανδαλίζω скандалсат Нвб Срв скандализувам остар ВА скандали[зирам] ОА ЕтМл БТР АР скандалосам диал НТ