Старобългарски речник
сце 
сце нареч 1. За начин — така, по такъв начин по семь ѣв сѧ пакꙑ с ѹенкомъ свомъ на мор таворьѣдьсцѣмь. ав же сѧ сце М Йо 21.1 З А сіце же моліте сѧ. ѡе нашъ ꙇже есі на нбсі А Мт 6.9 сѧ останькꙑ аште сце оставмъ. вьꙁꙙт ѧ мѫтъ крьстꙗн С 80.25 аште сце ѹстромъ дѹшѫ своѭ. можемъ  молт ꙁа н҄ꙙ С 406. 26—27 ꙗко сце подобааше пострадат хѹ.  тако вьнт въ славѫ своѭ С 478.1  сце поклонвъ сꙙ правьдвѹѹмѹ. де къ блаженѹѹмѹ савѣ С 295.1 2. За степен — толкова, до такава степен не бо стъ ного града обрѣст. сце любьꙁнѣ. на послѹшан дѹховьнꙑхъ словесъ прлежꙙштъ С 405.11 сце .... ꙗко[же] οὕτως ... ὡς, οὕτω ... ὡς Така ... както нтоже бо сце каꙁтъ жꙁн ловѣьскꙑѧ. ꙗко еже скоро вѣроват глагол҄емꙑмъ С 305.25, 26 кꙑ бо гвоꙁд сце остръ ꙗкоже ꙁавстꙿ С 399.15 ꙗко[же] ... сце [] ὥσπερ ... οὕτως [вар. ὥσπερ ... ὡσαύτως], καϑάπερ ... οὕτω [καί], ὥσπερ ... οὕτω καί Както ... така [и] ꙗкоже бо ръвь срьдьце дѫбѹ ꙗдꙑ ѹвꙙждатъ. сце  ꙁавсть срьдьце мѣѭштааго ѭ. съ странꙑ ꙗдѫшт ѹвꙙждатъ С 399.25, 26—27 ꙗкоже бо шаръѧ на дно дьстѣ.  обраꙁꙑ рътаѭтъ  стнѫ пшѫтъ шаромъ. сце  хс сътвор на то трепеꙁѣ С 418.1, 3 ꙗко брашьно пльтьно гда въ ѫтробѫ слѹꙁь мѣѭштѹ ꙁьль въпадетъ. пае продлъжтъ недѫгъ. не свомъ стьствомь нь недѫгꙑ ѫтробꙑ. сце  о танꙑхъ дѹховънꙑхъ стъ С 421.13, 17 М З А СК СЕ С Г Гр οὕτως οὕτω ὡσαύτως сіце Нвб сице остар АК РРОДД