Старобългарски речник
сельнъ
сельнъ
-ꙑ
прил
Полски, който се отнася до поле
съмотрте крнъ селънꙑхъ. како растѫтъ
М
Мт 6.28А
аще же сѣно селъное дьнесъ сѫштее. а ѹтрѣ въ огнь вьметомо. бъ тако (ѡ)дѣетъ. кольм пае васъ маловѣр
М
Мт 6.30
Срв.Мт
6.30
СК
съкаж намъ пртъѫ. плѣвелъ селънꙑхъ
М
Мт 13.36
З
А
съмотрте цвѣтъ селънъꙇхъ. како растѫтъ
З
Лк 12.27
Срв.Мт
6.28
З
СК
посрѣдѣ горъ проідѫтъ водꙑ. напоѩтъ вьсѩ ꙁвѣрі сілънꙑѩ (погр. вм. селънꙑѩ, Север., с. 133, бел. под линия)
СП
103.11
красота сельнаа съ мьноѭ естъ
СП
49.11
ѹмнож жта ꙁем. ꙇ дрѣва сельнаа. блⷢ҇аслов
СЕ
12b 15
Изч
М
З
А
СК
У
СП
СЕ
Гр
τοῦ ἀγροῦ
селънъ
Нвб
селен
остар
ВА