Старобългарски речник
свѣща 
свѣща -ѧ ж Свещ, светило, светилник прде тамо съ свѣтлꙑ. ꙇ свѣштам  орѫж М Йо 18.3 З А СК полѹношт же бꙑвъшѹ. повелѣ комсъ свѣштꙙ прнест С 222.1—2 дон҄елже стъ годъ. прмѣмъ сьпасен сво. прмѣмъ масло вь свѣштꙙ С 378.10  повелѣ прнест свѣштꙙ горꙙштꙙ.  пржагат лце паул҄е С 13.2 Образно. нъ свѣшт божъства мѹ ѹгаст не могѫтъ С 402. 17 Спец.Свещ, която се употребява по време на богослужение. поⷫ҇ вьꙁложь ѹрарь.  фелонь. поставь болѧщааⷢ҇ прⷣ҇ѣ олътаремь. дръжѧща свѣщѧ. ꙇ поклоньша сѧ. въшеⷣ҇ въ олътаⷬ҇. молтъ сѧ бѹ СЕ 38b 7 да съжежетъ в҃ свѣщѧ въ цръкꙿве СЕ 44b 2 ꙇ потомь въжегъ б҃ свѣщ. кадтъ окръсть СЕ 20b 7—8  прностъ б҃ свѣщ.  кадтъ ерѣ СЕ 19b 13 М З А СК СЕ К С Гр λαμπάς κανδήλη φανός λύχνος λαμπαδοῦχος φῶς κηρός свѣшта Нвб свеща диал ВА НТ НГер ЕтМл БТР АР ДА Срв свекя диал Дюв