Старобългарски речник
садъ 
садъ -ѹ м Нещо посадено, разсад, растение онъ же отъвѣщавъ рее. вьсѣкъ садъ егоже не сад отцъ мо небскꙑ. ꙇскорентъ сѧ М Мт 15.13 З съкровште отѹ вѣдѣнію. благо корен новѹѹмѹ садѹ С 143.7 ꙗкоже мъ  н҄вꙑ дѣлат  пешт сꙙ вьсѣмь садомь С 40.22 см же сце мѫштемъ ... отъ въꙁдѹха ѹбо сльньце. отъ садовъ же дрѣво ... съпасъ сво творѣꙗше С 438.14 два о лѣто въꙁмогошꙙ сꙙ прѧт садове С 301.23 красьньі [!] ꙁбрані. да сѫтъ т садове бес прѣстан напаѣ садъ своѩ Р II 1.2—3, 4 Образно. обратт хоштѫ слово. добрѹѹмѹ садѹ црькъвьнѹѹмѹ цвѣтѹ дꙋховьнѹѹмѹ. къ новꙑмъ вономъ хръстовънꙑмъ С 495.8 Изч М З С Р Гр φυτεία φυτόν Нвб сад диал НТ Дюв НГер БТР ЕА ДА Срв сад[иво] ср ОА сад[ина] ж диал РРОДД