Старобългарски речник
рѣьнъ 
рѣьнъ -ꙑ прил Речен, който се отнася до река водꙑ рѣьнꙑѩ ... сѣмо  овамо текошѧ СЕ 1b 3  обрѣтъ пештерѫ велкѫ вь брѣꙁѣ рѣьнѣѣмъ камѣнѫ С 519.1 рѣьнꙑмъ водамъ.  ꙁвѣрьмъ  птцамъ беꙁ млост поврѣшт сьтвор С 522.3 рѣьна ѹстрьмл҄еньꙗ [стрьмл҄еньꙗ] τοῦ ποταμοῦ τὰ ὁρμήματα Буйна река, буен поток въшюмѣшѩ  съмѫтішѩ сѩ водъ іхъ. съмѩсѩ сѩ горꙑ крѣпостъѭ его. рѣъна ѹстръмленьѣ веселѩтъ града бжіѣ. стлъ естъ село свое вꙑшьнеі СП 45.5 рѣна стръменѣ веселѧтъ градъ бж. стлъ естъ селѡ свое вшънї Е 26б 10 Изч Е СП СЕ С Гр τοῦ ποταμοῦ [τῶν] ποταμῶν рѣънъ рѣнъ Нвб речен ОА ВА АК НТ НГер ЕтМл БТР АР ДА