Старобългарски речник
распѧть 
распѧть -ꙗ ср 1. Разпъване на кръст, разпятие вѣсте ѣко по дъвою дьнѹ пасха бꙑваетъ. ꙇ снъ скъꙇ прѣдаетъ сѧ на распѧте З Мт 26.2 А СК съвлѣшѧ съ н҄его хламѵдѫ. ꙇ облѣшѧ і въ рꙁꙑ своѩ. ꙇ ведошѧ  на распѧте З Мт 27.31 А, СК. Срв.СЕ 50а 11 бъ бенꙑ платомь. ꙇ прѣданꙑ на распѧте СЕ 49b 20—21  раꙁѹмѣвъ їс отде отътѫдѹ. не сьмрьт сꙙ ѹбоꙗвъ нъ врѣмене распꙙтю ждꙑ С 404.19 сꙋса же дꙗволомъ ꙁбнꙑѧ ожв. прѣдашꙙ на распꙙт С 398.12 въсад стꙑ сво дхъ. того рад бо  въ пльть облѣе сꙙ.  распꙙть на крьстѣ вол҄еѭ прѣстрада С 535.27 Образно. он ръвъностѭ ꙁавст ꙁꙑбьѭште сꙙ. распꙙтю ꙁмꙑ поѹаахѫ сꙙ С 399.13 2. Кръст, разпятие прѣклоне главѫ на распѧте. прѣклонлъ ес себѣ вꙿсѣ вдмаа. съкрѹшлъ ес главꙑ хъ. ꙇ слꙑ хъ СЕ 28b 4—5 простеръꙶ рѫцѣ на распѧте. ꙇ пргвожденемь дланью. своею. пргвоꙁдлъ ес вꙿсѧ рѫкꙑ неьствꙑхъ СЕ 30b 20 огн҄ь готовъ меь ꙁъоштренъ. распꙙт поставьно С 85.15—16 З А СК СЕ С Гр τὸ σταυρῶσαι τὸ σταυρωϑῆναι σταυρός распꙙт распѧте распѧтіе распѩтіе распꙙть распте Нвб разпятие ОА ВА ЕтМл БТР АР