Старобългарски речник
распадат сѧ 
распадат сѧ -распадаѭ сѧ -распадаш сѧ несв 1. Разпадам се, разцепвам се, разтрошавам се на парчета  се катапетаꙁма црковьнаа раꙁдъра сѧ съ въшьнѣаго краѣ. до нжьнѣаго на двое.  ꙁемⷧѣ потрѧсе сѧ.  каменіе распадааше сѧ А Мт 27.51 лꙿма ждове неьст се велко сътворшꙙ. сего бо дѣл҄ьма  жестоко камен сꙙ распадааше. да ѹвѣдꙙтъ. ꙗко тъ стъ дѹховьнꙑ  жвъ камꙑкꙿ С 485.15 2. Разпадам се на части, пръскам се въ асъ же прьвꙑ ношт. съклѣштаахѫ сꙙ отъ стѹден ст.  тѣло мъ распадааше сꙙ С 76.22 Изч А С Гр σχίζομαι διαρρήγνυμαι Вж. при распаст сѧ Нвб