Старобългарски речник
раꙁбонкъ 
раꙁбонкъ -а м Разбойник, злодей, престъпник псано естъ храмъ мо храмъ молтвѣ нареетъ сѧ. вꙑ же сътворсте  врътъпъ раꙁбонкомъ М Мт 21.13 З, ЗП.Срв. Мк 11.17 М, З;Лк 19.46 М З въ тъ асъ рее с народомъ. ѣко на раꙁбонка л ꙁдете съ орѫжьемь  дрькольм ѩт мѧ М Мт 26.55 З, А, СК, Б.Срв. Мк 14.48 М, З;Лк 22.52 М З не въходѧ двьрьм въ дворъ овь. нъ прѣлаꙁѧ нѫдѹ. тъ тать естъ  раꙁбонкъ М Йо 10.1 З А вѣдѣ гі раꙁбонка въꙁъпвъша гі ꙇ тѣмь гласомь отвръꙁъша раꙇ СС Ib 8—9 вьꙁдвгн мѧ гі ꙁ глѫбнꙑ ꙁълъ мохъ. ѣко древльнѣаго блѫдъна. ꙇ ѣко прѣждьнѣаго раꙁбонка СЕ 79а 2 помѣні бо мѧ сѧтъ гі. въ цѣсарств твоемь. ѡ раꙁбоініе ѣко раꙁбоінікъ ес. распѧтъ К 11а 24 дрѹꙁ же на раꙁбонкꙑ ѹстръмвъшꙙ сꙙ ѹстрашшꙙ ꙗкоже омрьтвѣт мъ  меꙙ ѹпꙋстт С 39.2 многꙋ же мꙙтежѹ бꙑвъшѹ.  раꙁбонкомꙿ готовомъ сѫштемъ ѹбт стааго С 38.25 вь тѣхъ же мѣстѣхъ раꙁбонц нѣц таѧште сꙙ. ꙗко мѣньꙗ обл бѣаше въ манастꙑр С 557.24 М З А СК Б ЗП СС СЕ К С Гр λῃστής раꙁбоінікъ роꙁбонкъ Нвб разбойник ОА ВА АК НТ НГер ЕтМл БТР АР ДА Срв Разбойников ФИ СтИл,РЛФИ