Старобългарски речник
раждꙃань
раждꙃань
-ꙗ
ср
Запалване, разпалване, възпламеняване [образно]
не бꙑ въꙁмоглъ лѫкавꙑ врагъ акꙑ въ алꙿдꙑ ѫтьлѣ. о камꙑ того роꙁбт сьвѣсть. слѫ бо вьсѫ дѹхъ раждꙁаньꙗ. въ въꙁдрастѣ юнѣ побѣдвша. вьꙁможе на старость
С
522.9— 10
Изч
С
Гр
πύρωσις
Нвб
Ø