Старобългарски речник
прѣльщень
прѣльщень
-ꙗ
ср
1. Заблуда, измама
с бо боꙁ ѧже мѣнш. камен дрѣво мѣдь. желѣꙁа сѫтъ. ѹкрашен ꙁлатомъ на прѣльштен ловѣкомъ
С
177.3
Измамно, погрешно учение.
съпасъ прѣльштенааго ловѣка. рѹштъ прѣльсть ... ѹпраꙁнтъ капштемъ прѣльштен
С
329.17—18
сце бо обохъ беꙁѹм. сце хъ гръжден ѹдръжанꙗ. ѹмꙑ бо хъ прѣльштенꙗ
С
339.15
Съблазън, изкушение.
потомь пргваждатъ сꙙ на дрѣвѣ крьстьнѣѣмь. страждꙙ мръскааго рад съпасенꙗ. сьнабьдѣт мръ погꙑбъшь. по прѣльштеню дꙗволю
С
11.14
помлѹ стен҄ѫштѫ вьсеѭ дѹшеѭ. ѧже сь лѣпотꙑ оⷮвраштааше сꙙ ѹтварѣѭштѧ с тѣло на пагѹбѫ прѣльштен многомъ
С
392.5
2. Коварство, вероломство
нъ да кънгꙑ събѫдѫтъ сѧ. ѣдꙑ съ мъноѭ хлѣбъ въꙁдвже на мѧ прѣльщене свое
М
Йо 13.18
ддъ рее ꙗдꙑ хлѣбъ мо вьꙁвеллъ стъ на мꙙ прѣльштень ... днъ отъ васъ прѣдастъ мꙙ
С
478.14
Изч
М
С
Гр
τὸ πλανᾶσϑαι
πλάνη
συναρπαγή
ἀπάτη
πτέρνα
прѣльщене
прѣльштен
прѣльштень
Нвб
прелъщение
остар
ВА
ЕтМл
Срв
прелъстяване
ОА
АР
прелъщаване
остар
НГер