Старобългарски речник
прѣломл҄ень 
прѣломл҄ень -ꙗ ср Разчупване, преломяване ꙇ та повѣдаашете ѣже бꙑшѧ на пѫт. ꙇ ѣко сѧ поꙁна ма въ прѣломлен хлѣба М Лк 24.35 А, О. Срв. А155а 23 обае тъгда да не поꙁната го. хранꙗаше бо себе. да автъ сꙙ ма на прѣломьн хлѣба С 474.23—24 Изч М А О С Гр κλάσις прѣломлен прѣломьн Нвб преломление остар ВА Срв преломяване НГер ЕтМл АР