Старобългарски речник
прѣсподьн҄ь 
прѣсподьн҄ь - прил 1. Подземен, преизподен, най–дълбок ѣко мілость твоѣ велѣ на мьнѣ естъ. їꙁбавілъ е дшѫ моѭ отъ ада прѣсподьнѣго СП 85.13 Адски, който се отнася до преизподнята, до ада. положшѩ мѩ въ ровѣ прѣісподьнімь СП 87.7 Срв. С478.22—23 не стꙑдш  сꙙ прѣсподьн҄ темьнꙑ дꙗволе С 74.26—27 2. Като същ. a) прѣсподьнꙗꙗ ср мн a) τὰ καταχϑόνια, τὰ κατώτατα, Τάρταρος Ад, преизподня хе бже нашъ ... старааго ꙁълодѣа ... ѫꙁам вѣьнам. вь прѣсподьнхъ ... ꙇ въ тъмѣ кромѣщьн ꙁатворь. неꙁдреенъноѭ слоѭ СЕ 63b 13—14 такожде же  въ адъское оно двъноо хсово пршъств. же въ прѣсподꙿн҄хъ. вънеꙁаапѫ бꙑстъ С 464.30 прѣсподьн҄ м мн οἱ κατωτάτω Тези, които са в ада съ плѣннікꙑ свободтель. съ прѣісподьнм. прѣвꙑшъні нбсъ К 13а 11 Срв. С449.13—14 дьбрь прѣсподьнꙗꙗ κατώτατος Τάρταρος Ад, пъкъл, преизподня не вѣсте л ꙗко огню неѹгасамѹ бꙑт ...  беꙁдьнѣ тнѣ.  прѣсподьн҄ дьбр С 107.20—21 прѣсподьн҄е хранлще κατάδυσις Затънтено скривалище  н прѣсподьнꙗꙗ хранлшта  нꙑршта.  пешт скаахѫ  теаахѫ С 467.19 прѣсподьн҄ь ꙁемл҄ѧ καταχϑόνιος Подземен, който е свързан с ада, с преизподнята ѹбо сѧ бѣж ... вꙿсѣхъ демонъ нестꙑ. ꙇ скврънънꙑ. прѣсподьн ꙁемⷧѧ. глѫбнꙑ тръторъскꙑѩ СЕ 53b 18 прѣсподьнꙗꙗ прѣсподьн҄мъ τὰ κατώτατα τῶν κατωτάτων Глъбините на ада, дъното на преизподнята см же тако. нъ  пае схъ. въ адѣ бꙑваѭштемъ. бꙑваѭштемъ же  говорꙙштемъ вьсѣмъ.  трꙙсѫштемъ сꙙ. ꙗко господьн҄е пршьств. сама прѣсподьнꙗа прѣсподн҄мъ дот хотѣаше С 467.29—30 СП СЕ К С Гр κατώτατος καταχϑόνιος βύϑιος κατώτερος прѣісподьнь прѣсподн҄ь прѣсподꙿн҄ь Нвб преизподен ОА ВА АР