Старобългарски речник
прѣждебꙑвъ
прѣждебꙑвъ
-ꙑ
прич
прил
Предишен, предшестващ, минал
он же отъвѣштавъше мѹ рѣшꙙ. подобьна прѣжде бꙑвъшхъ ане
С
540.14—15
н дꙿного постраданьꙗ прмъ. прѣжде бꙑвъшꙙѧ мѹ ножьнꙑѧ болѣꙁн
С
564.29
Изч
С
Нвб
преждебивши
остар
ВА
ЕтМл