Старобългарски речник
прѣдолѣт
прѣдолѣт
-прѣдолѣѭ
-прѣдолѣш
св
Преодолея, превъзмогна, победя
ꙁъло бо аште радост прѣдолѣтъ
С
332.20
аште не се же ꙁъло мьнш. а тебѣ стъ на добро. обае тво ꙁьлоб прѣдолѣтъ
С
336.19— 20
бѣсъ праштам ꙁмѫдрѣваахѫ. а он ꙁавстѭ прѣдолѣм. пае бѣсънꙑхъ прѣделѣваахѫ
С
399.1— 2
отъмьнѣвъ же сьвѣстѭ. ꙁдохъ к н҄е. прѣдолѣвъшѹ м распал҄еню блѫднѹѹмѹ. н ба на ѹмъ вьꙁьмъ въ асъ тъ
С
525.26
Прич. мин. деят. като същ.
прѣдолѣвꙑ
м
ед
ὁ περιγενόμενος
Този, който е преодолял, превъзмогнал, победил
прѣдолѣвъ бо протвъствѹ сьмрьт. вьсѫ крѣпость го отъмъ. то ѹже не мать сътворт о тѹждерожден. гоже обраꙁъ въспрѧт многомъ млосрьдїмъ съподоблъ. тѣмъ брань сь дꙗволомъ сътворт
С
490.12
С
Гр
νικάω
κρείσσων [εἰμί]
прѣделѣт
Вж. при
прѣдолѣват
Нвб