Старобългарски речник

прое

прое нареч 1. За време — по–дълго, по–нататък отъ внꙑ же тоѧ нѹдмъ бѣаше прое жт въ мастꙑр (!) свомъ С 549.1  абь того трепетъ  невдѣнь обьѧ. ꙗкоже ктомѹ мѹ не мѫштѹ беꙁбоꙗꙁнꙗ. прое мѫт ѧ. нъ оставвъ ѭ на ꙁем лежꙙштѫ. рѫкоѭ коп хотѣаше стръгнѫт С 559.28 2. Прочее, наистина, впрочем тъгда прде къ ѹенкомъ. ꙇ гла мъ съпте проее  поваате. се прблж сѧ годна. ꙇ снъ скꙑ прѣдаатъ сѧ въ рѫкꙑ грѣшънкомъ М Мт 26.45 З, А, СК. Срв.Мк 14.41 М З  прое καὶ τὰ ἑξῆς И прочее, и така нататък бл҄юдѣте еда къто вꙑ естъ крадоводѧ прѣмѫдростѭ  тъщеѭ. лестѭ. по прѣданю. лю. по стухемъ мрънъмъ.  прое Х IIАа 10 Изч М З А СК С Х Гр τὸ λοιπόν проее Нвб прочее ОА ВА АК ЕтМл Дюв БТР прочие ОА прочая остар ОА РРОДД