Старобългарски речник
прослѹть
прослѹть
-ꙗ
ср
1. Слух, мълва, разказ
прослѹт бо мѫенꙗ го ѹже по вьсе ас. бъхма по вьсе вьсел҄енѣ обьтекло бѣаше
С
117.6
2. Слава, известност
вьсѫдѹ расходꙙшт сꙙ. севастскъ мтрополтъ. отъ прослѹтꙗ ѹбо же о н҄емъ прѣклонвъ сꙙ. отъ колонїска града люд. ѹмол҄енъ бꙑвъ
С
280.9
Изч
С
Гр
φήμη
прослѹт
Нвб
Ø