Старобългарски речник
прорцань 
прорцань -ꙗ ср Прорицание, предсказание, пророчество тъгда ѹдвъша сꙙ.  поклонвъша сꙙ аб ꙁдоста.  сърѣтꙿша цѣсара съповѣдаста мѹ вьсе же о свꙙтѣѣмь сак҄.  о прорцан го же вь лце глагола окаанѹѹмѹ ѹалѹ.  како събꙑ сꙙ мѹ С 198.25—26  мол҄ꙗста сꙙ молт сꙙ мѹ ꙁа н҄ꙗ къ богѹ. раꙁѹмѣвъша ꙗко пророкъ стъ. мже събꙑшꙙ сꙙ мѹ вьса прорцанꙗ.  їꙁведъша  с темнцꙙ прведоста  къ цѣсарѹ С 199.8 Изч С Гр προφητεία πρᾶγμα прорцан Нвб прорицание ВА БТР АР Срв проричание остар ОА НГер