Старобългарски речник
пронꙑрт
пронꙑрт
-пронꙑрѭ
-пронꙑрш
св
Получа по нечестен път, сдобия се с измама, присвоя
мене въ ꙁаконѣ пророцѣхъ. проповѣдамааго ослѹшасте сꙙ. мнте бо ѹбо пронꙑрьствомъ въꙁдръжанꙗ. пронꙑрт славѫ божѭ. не раꙁѹмѣѭште. ꙗко же сꙙ мене ослѹшатъ. отьца сꙙ ослѹша
С
331.13
Изч
С
Гр
διεκδικέω
Нвб
Срв
пронирство
ср
остар
пронирив
прил
остар
ВА