Старобългарски речник
прокаꙁт
прокаꙁт
-прокажѫ
-прокаꙁш
св
прокаꙁт отроѧ
Направя аборт, пометна
аще котораа жена блѫдъ сътворьш. тол прокаꙁтъ отроѧ вꙿ себѣ. ꙇ лѣⷮ҇ да поⷦ҇етꙿсѧ. б оⷮ҇ нⷯ҇ о хⷠ҇лѣ о воⷣ҇
СЕ
104а 9—10
Изч
СЕ
Нвб
Ø