Старобългарски речник
провъ 
провъ -а м ЛИ Пров — управител на Сирмиум [дн. Сремска Митровица във Войводина, Панония, по времето на имп. Диоклециан [284—305 г.] се же сꙙ сътвор въ срѣмѣ старѣшнъствѹѭштѹ провѹ. цѣсаръствѹѭштѹ же вь вѣкꙑ сѹ хръстѹ господѹ нашемѹ С 254.22 провъ рее. пробрꙙшт жꙁнь себѣ. довьлѣтъ т ꙗже прѧ досажденꙗ С 253.1 провъ рее. льма же не хоштеш повнѫт сꙙ цѣсарѹ. вь рѣкѫ въвръженъ бѫдеш С 253.27 провъ рее маш л женѫ. отъвѣшта не мамъ. се же глаголааше блаженꙑ рне С 253.6 провъ рее съвѣштаваѭ т юноше пожрът. да не раꙁльнꙑмъ мѫкамъ прѣдамъ тꙙ С 253.22 прведенъ ѹбо бꙑстъ свꙙтꙑ рне къ кнꙙꙁѹ провѹ.  въпрошенъ бꙑвъ аште хоштетъ пожрът богомъ С 252.18 Изч С Гр Πρόβος