Старобългарски речник
прсъвъкѹпт
прсъвъкѹпт
-прсъвъкѹплѭ
-прсъвъкѹпш
св
Присъединя, приобщя
епскоп же цѣсарь. свꙙтꙑ отьцъ нашъ сповѣдꙿнкъ сак вьсѣьскꙑ сꙙ дѣашꙙ прсъвъкѹпт ѧ хотꙙште. къ правѣ кѹпꙿносѫштьнѣ вѣрѣ
С
201.25—26
Изч
С
Гр
ὁμονοέω
Нвб
Срв
присъвъкупявам, присъвъкупя [се]
ЕтМл