Старобългарски речник
прстрашьнъ 
прстрашьнъ -ꙑ прил 1. Изплашен, който се страхува, уплашен прстрашън бо бѣахѫ М Мк 9.6 З прстрашънамъ же бꙑвъшамъ мъ ... рѣсте къ нмъ М Лк 24.5 З А ѹбоѣвъше же сѧ  прстрашън бꙑвъше. мьнѣахѫ дхъ вдѧште М Лк 24.37А сак҄еларь же слꙑшавъ.  прстрашенъ бꙑвъ ... рее С 121.18 прнк҄іѱъ прстрашенъ бꙑвъ. тъкнѫ алеѯандра глагол҄ꙙ С 162.24—25 2. Прич. мин. страд. като същ. прстрашьн м мн [οἱ] εὐκατάπληκτοι Тези, които са изплашени; страхливците не страшвомъ прѣтіте ... н прстрашьнꙑмъ С 88.22—23 3. Който всява страх, страшен страхъ прстрашънъ нападатъ. на непобѣдмааго владꙑкꙑ врата С 464.27 Изч М З А С Гр ἔκφοβος ἔμφοβος εὐκατάπληκτος κατώδυνος прстрашънъ прістрашънъ прстрашенъ Нвб пристрашин диал ДА