Старобългарски речник
прност 
прност -прношѫ -прносш несв 1. Принасям, нося нещо при някого, донасям прношаахѫ къ немѹ вьсѧ недѫжънꙑѩ  бѣсънꙑѩ М Мк 1.32 З наѧсѧ прност на одрѣхъ болѧщѧѩ М Мк 6.55 З  прностъ б҃ свѣщ СЕ 19b 11 кадло прносмъ прѣдъ тѧ гі СЕ 42а 8 прношаахѫ бо на одрѣхъ недѫжвꙑѧ С 307.14—15 Образно. да пожвъш ѹгодъно тебѣ. ѣко свѣщѭ да т прностъ. цѣломѫдрѣ свѣтълость. мѵро твохъ дѣлъ СЕ 81а 9  цѣльба отъ враа прностъ сꙙ С 308.7 Донасям, давам нещо с уважение, поднасям. кононъ тъштааше сꙙ ѹготовті мъ трепеꙁѫ. прносꙙ мъ вно  велꙙ мъ ꙗст молꙗаше сꙙ глагол҄ꙙ С 38.17 2. Прич. сег. деят. като същ. прносѧще м мн οἱ προσφέροντες Тези, които носят, принасят; носещите прношаахѫ къ немѹ дѣт. да ѩ коснетъ. ѹенц же прѣштаахѫ прносѧщмъ М Мк 10.13 З 3. прич сег страд a) Като прил. прносмъ a) Който се посвещава; посветен прм г мⷧтвꙑ нашѧ. съ прносмꙑм слѹжъбам СЕ 16а 20 b) Като същ. прносмо ср ед τὰ φερόμενα Дар, приношение ѹвѣдѣшꙙ стрѣгѫшт тъмнцѫ. ꙗко прносмааго отъ вѣрънꙑхъ не въꙁмаѭтъ С 133.30 4. Прен. Отдавам, изразявам, принасям тꙑ съподоб ... прност тебѣ пѣне. ꙇ словословесѣ СЕ 95а 17 мольбѫ прношааше дꙿномѹ срьдььнаꙗ вѣдѫштѹѹмѹ владꙑцѣ С 391.20 5. Принасям [в] жертва прност о грѣсѣхъ Е 10а 13 въ вторѫѫ же едноѫ лѣта. еднъ архере не бес кръве. ѫже прностъ о себѣ Е 29а 16 влко ... повелѣвъі ... твоѣ отъ твохъ тебѣ прност СЕ 13b 6 6. Изразходвам, употребявам ꙿто же се стъ же ѹенꙗ рад даръ словесьнꙑ мъ не прносꙙ го.  дарꙿ погѹбьꙗтъ С 377.26 7. Привеждам, произнасям, разказвам нктоже отъ рѣ повѣд прностъ С 510.28—29 о нхъже многꙑ прносꙙтъ повѣст же  ѹправьнꙗ С 278.24 8. Причинявам слꙑш ꙗко же ꙁъло сътворт мѫкѫ прностъ  страсть С 406.17 9. Изобразявам с смокꙑ обраꙁъ прношааше. шрокааго  пространааго пѫт С 350.20 въспѧть прност ἀνϑυποφέρω Повтарям, споменавам отново рее же їсъ блѣꙁнь с нѣстъ на съмрьть. нъ на славѫ божѭ ... вьспꙙть прносꙙ глагол҄ѫ с болѣꙁнь нѣстъ на съмрьть. нъ на славѫ божѭ С 313.5 дарꙑ прност ὕμνον δωροφορέω Принасям дар дѣт дарꙑ прносꙙтъ С 337.30 жрьтвѫ прност ϑυσίαν ἀναφέρω [προσφέρω] Принасям жертва — в юдаизма, християнството и др. религии — давам, поднасям в дар кръвна [безкръвна, за изгаряне и пр.] жертва, правя жертвоприношение. ( ...)твѫ прност Е 24а 6 ові скотънѫѭ жрътвѫ. ові же бжію тѣлѹ жрътвѫ прношахѫ К 13b 20—21 молтвѫ прност προσευχὴν προσφέρω, δέησιν προσάγω Обръщам се с молитва, моля се тꙑ  нꙑнѣ хотѧщѧѩ сьде жт ... моⷧ҇твꙑ прносѧщѧѩ. блгв ꙇ прослав СЕ 14b 21 прлежно молтвѫ богов прношааше С 515.16 ома прност ὀφϑαλμοῖς προσφέρω Имам пред себе си, виждам с очите си, възприемам с очи блажен мꙑ праꙁдьньствѹѭште ꙁьрꙙшт го.  ома прносꙙште С 506.15 плодъ прност καρποφορέω Давам, раждам плод прностъ плодъ ѣко подобаатъ М Мт 13.23 З поштꙙдте овьцꙙ. благъ плодъ прносꙙштѹ С 437.6 прност нарокъ ψῆφον φέρω Присъждам вьс съ платомъ глагол҄ѫтъ. правьдънꙑ прносꙙште нарокъ С 433.24—25 прност хвалѫ αἶνον προσάγω, εὐχαριστίαν προσάγω, εὐχαριστίαν προσέχω, ὕμνον δωροφορέω Отправям благодарност, благодаря понеже длъжъна бꙑстъ вꙿсѣ тварь. хвалѫ тебѣ прност. сего рад на въторꙑѩ странꙑ. вꙑшьнхъ веще. прѣходмъ СЕ 1а 7—8 мꙑ грѣшън ... хвалѫ тебѣ прносмъ. ꙇ молмъ т сѧ влко СЕ 17b 10 съблюд е стꙑм аћлꙑ свом. ꙇ съподоб сътѧжавъшаго е. неꙁавдьлвомь окомь. наслаждат сѧ. отъ него. ꙇ хвалѫ тебѣ прност СЕ 15а 21—22 не прносꙙтъ л мѹ хвалꙑ дѣт С 337.15 дѣт хвалѫ прносꙙтъ С 337.17 Срв. С338.15 рѣь прност κατηγορίαν φέρω Обвинявам кѫѭ рѣь прносте на лка сего М Йо 18.29 З А СК слѹжьбѫ прност λατρείαν προσφέρω Служа вьсѣкъ же ѹбетъ вꙑ. мьнтъ сѧ слѹжъбѫ прност бѹ М Йо 16.2 З А СК прност сѧ М З А СК Е СС СЕ К С Гр φέρω ἀναφέρω προφέρω προσφέρω κομίζω ἄγω προσάγω ἀναπέμπω προβάλλω περιφέρω χράομαι δωροφορέω ἅπτω Нвб принасям, принеса ОА АК Дюв ЕтМл БТР АР приносям, приносувам, приносвам остар диал ВА НТ Дюв НГер ЕтМл БТР АР ДА