Старобългарски речник
прклют сѧ 
прклют сѧ -прклюѫ сѧ -прклюш сѧ св 1. Случа се, стана ꙇ та бесѣдоваашете къ себѣ. о вьсѣхъ схъ прклюьшхъ сѧ М Лк 24.14 З, А. Срв. С473.5 С474.13—14 В 3л. ед.Случи се нещо някому, сполети го. прклютъ же сѧ вамъ въ съвѣдѣтельство М Лк 21.13 З А СК 2. Попадна, намеря се, окажа се някъде случайно прклюшѧ же сѧ едн въ то врѣмѧ повѣдаѭште емѹ о галлехъ М Лк 13.1 З 3. За време — настана, настъпя ꙇ прклѹьшю сѧ дьн потрѣбънѹ. егда родъ рождъствѹ своемѹ веерѭ творѣаше М Мк 6.21 З А 4. Подхождам, приличам нкътоже прставленѣ рꙁꙑ новꙑ. не прставлѣатъ на рꙁѫ ветъхѫ. аште л же н  новѫѭ раꙁдеретъ. ꙇ ветъсѣ не прклютъ сѧ прставлене еже отъ новааго М Лк 5.36 З 5. Прич. мин. деят. като същ. прклюьше сѧ м мн οἱ προσήκοντες Тези, които имат права над някого — близките, родствениците, роднините богатѹѹмѹ. же тольма ловѣколюбьцъ бꙑстъ. ꙗкоже  ꙁа прклѹьшꙙѧ сꙙ мѹ пешт С 374.10 М З А СК С Гр ἀποβαίνω συμβαίνω πάρειμι [εἶναι] συμφωνέω γίγνομαι прклѹт сѧ [сꙙ] пріклюіт сѧ Нвб приключа се остар диал ВА НГер РРОДД