Старобългарски речник
пркасат сѧ 
пркасат сѧ -пркасаѭ сѧ -пркасаш сѧ несв 1. Докосвам се, допирам се до някого или нещо ꙇ вьсь народь скааше пркасат сѧ емь. ѣко сла ꙇꙁ него схождааше М Лк 6.19 З А СК ꙇ елко аште пркасахѫ сѧ емь съпасен бꙑваахѫ М Мк 6.56 гла е ꙇсъ. не пркаса сѧ мьнѣ М Йо 20.17А прікасаѩ сѩ горахъ въскѹрѩтъ сѩ СП 103.32 Срв. СЕ44b 13—14 влко свⷳ҇ѧ водѫ сѭ ... дажд вꙿсѣмъ. пркасаѭщмъ же сѧ е ... стꙑнѭ. ꙇ блговене СЕ 5b 15—16 ꙁьрѧ стааго дха. вь вдѣнь голѫбн. съходѧща ꙇ пркасаѭща сѧ емь СЕ 3а 20—21 пркасаѭщꙗ сѧ ж ед ἡ ἁπτομένη Тази, която се докосва; докосващата се а бꙑ бꙑлъ пророкъ раꙁѹмѣлъ бꙑ. како стъ пркасаѭштꙗ сꙙ мъ. ꙗко грѣшнца стъ С 393.2—3 2. Прен. Вредя, причинявам зло, навреждам не прікасате сѩ хръстѣхъ моїхъ СП 104.15 мѫкꙑ твоѧ не пркасаѭтъ сꙙ мене С 164.1 ꙗко не боѭ сꙙ мѫкъ твохъ хса рад. не пркасаѭтъ бо сꙙ мене С 165.14 3. Общувам с някого, сношавам се не пркасаѭтъ бо сѧ юде самарѣнехъ М Йо 4.9 З А М З А СК СП СЕ С Гр ἅπτομαι προσψαύω συγχράομαι περιΐπταμαι пркасат сѩ Нвб прикасавам се остар ВА РРОДД