Старобългарски речник
прꙁꙑвань 
прꙁꙑвань -ꙗ ср Призоваване, повикване нъ благодатьное прꙁꙑване ꙁнаменавъ дшѫ. не дастъ къ томѹ страшьнъмъ пожрътѹ бьіт ꙁмемь Х I Ва 15—16 Призив, молба, молене. нарцане. ꙇ прꙁꙑване твормъ. на твое ꙁапрѣщене дѣволе СЕ 56b 9  прꙁꙑванмъ владꙑкꙑ нашего. непобѣдн сѫште о къꙁнехъ. вона твого сотонꙑ С 100.1—2 Изч СЕ С Х Гр ἐπίκλησις прꙁꙑван прꙁꙑване Нвб Срв призование остар ВА призъвание остар НГер призоваване ЕтМл АР призив м ОА