Старобългарски речник
праꙁдьнкъ 
праꙁдьнкъ -а м Празник, установен от религията и традицията ден за честване на нещо ꙇ хождаашете родтелѣ его по вьсѣ лѣта въ мъ. въ праꙁдьнкъ пасхꙑ М Лк 2.41 З А СК прблжааше же сѧ праꙁдьнкъ опрѣснокъ М Лк 22.1 З прѣст(ꙑ)хъ прркъ праꙁднкъ Е 7а 16 оставімь вьсѩ праꙁдьнікꙑ бжѩ отъ ꙁемлѩ СП 73.8 вꙿсѧ праꙁдьнкꙑ творт СЕ 31а 23 бѣ же праꙁдьнікъ памѧті мъ К 6b 38 бꙑстъ же на странахъ тѣхъ праꙁдьнкъ велкъ С 219.18—19 Стесн. църк.Празникът Пасха. глхѫ же нъ не въ праꙁдьнкъ. да не мльва бѫдетъ въ людехъ М Мт 26.5 З, А, СК. Срв.Мк 14.2 М З любвꙑ праꙁдьнкомъ φιλέορτος Който обича празниците сце  свꙙтꙑхъ еуагг҄ел ѹдеса. дрѹгъ отъ дрѹга направьꙗѭтъ. праꙁдьнкомь. любвѫѭ црькꙿве хрстосовѫ веселꙙтъ С 318.20—21 прѣполовл҄ень праꙁдьнка Μεσοπεντηκοστή Празникът Преполовение — средата между Пасха [Великден] и Петдесетница [църк.] в срѣⷣ҇ г҃ неⷣ҇ прѣпоⷧ҇влене праⷥ҇нⷦ҇ А 16b 17—18 М З А СК Б Е СП СЕ К С Р Гр ἑορτή праꙁднкъ праꙁдьнікъ праꙁдьнікь праꙁнкъ Нвб праздник остар