Старобългарски речник
постгнѫт 
постгнѫт -постгнѫ -постгнеш св 1. Достигна, стигна, приближа се постже на васъ цсрстве бже М Мт 12.28 З.Срв. Лк 11.20 М З постіже же въ ніхъ гнѣвъ до коньца К 3b 25—26 Разш.Настигна, догоня, застигна. да поженетъ ѹбо врагъ дшѫ моѭ. ї постігнетъ ї поперетъ на ꙁемⷧ жвотъ моі СП 7.6 поженѫ врагꙑ моѩ і постігнѫ ѩ СП 17.38 теаахѫ вь слѣдъ влька.  не постгъше го вратшꙙ сꙙ С 43.26 цї ... погꙿнашꙙ вьслѣдъ воводѫ ѧт го ... таже не постігъше обратшꙙ сꙙ С 51.7 он же прꙁꙿван бꙑвъше  невдм скоро подошꙙ.  постгошꙙ  далее ꙁѣло С 44.18 2. Постигна, овладея, обхвана да постгнетъ мѣрѫ съвръшенѣ СЕ 99b 2 не бо постгнѫ стѣн҄ь. же вь немь просвьтѣ сꙙ С 322.29—30 свѣтъло пршъств го постже С 464.10 3. Не достигна, недостатъчен съм еще глѧ постгнетъ бо мѧ ... вѣст дѣѫща лѣта ѡ ... нѣ Е 7б 16 М З Е СП СЕ К С Гр φϑάνω καταλαμβάνω συμφϑάνω ἐπιλείπω постігнѫт Нвб постигна ОА ВА АК НТ Дюв НГер ЕтМл БТР АР РРОДД ДА